Op 10 februari 2018 was het dan eindelijk zover: de boekpresentatie van Hart van Glas bij boekhandel Westerhof in Zwolle! Hier had ik al jaren van gedroomd, zelfs al voordat ik als self-pubber mijn verhaal de wereld in slingerde.
De week voorafgaand aan de presentatie was ik niet bepaald de rustgevende factor in huis. Integendeel: ik leek qua gedrag op een kruising van een stuiterbal en een intercitytrein. Het droeg niet erg bij aan een relaxte sfeer in huis. Tel daarbij op dat ik niet veel door mijn keel kon krijgen (wat op zich weer een gunstig effect had die avond) én nauwelijks in slaap kon vallen door die aanhoudende storm in mijn hoofd… Juist. Zo zag ik eruit die week. Als een tornado tussen bérgen was, strijkgoed, broodkruimels en volle prullenbakken.
Maar toen kwam DE avond en ging alles juist heel goed! Alle zenuwen waren plotseling weg toen ik al die lieve mensen zag die de moeite hadden genomen naar de boekpresentatie te komen. Wonder boven wonder kwamen de woorden zonder haperen mijn strot uit!
Na mijn ‘praatje’ was het de beurt aan Sarah Dalton, via Facebook-Live-Chat (of zoiets), en aan Olga Hoekstra, die iets vertelde over het vertalen van ‘Onzuiver’. Heel interessant om te horen hoe zoiets in zijn werk gaat. Daarna was het tijd om de boeken te signeren en dat was geweldig om te doen! Ik heb onwijs genoten van alle dingen die bij zo’n avond horen, én ik heb bloemen en cadeautjes gekregen (de bloemen staan nog steeds – ik weiger ze weg te doen, ook al zijn ze niet meer zo mooi als eerst).
Nu, een week later, is de rust grotendeels teruggekeerd en is de hysterie naar de achtergrond verdwenen. Maar het blijft natuurlijk spannend: hoeveel boeken zullen er worden verkocht? Wat gaan ‘ze’ ervan vinden? Het voelt nog steeds raar om anderen ove
r mijn boek te horen praten, of te lezen wat ze ervan vonden. Maar ook dat went.
Nu kan ik zeggen: ik wil nog een keer! Komt dat even goed uit! Er is nog een deel twee: Hart van Vuur. En een deel drie: Hart van Smaragd.
Jullie zijn nog lang niet van me af. Niet zolang ik blijf schrijven en de droom die ik als (klein) meisje had probeer waar te maken. Wa
nt het is echt waar: soms komen dromen uit.